Ο κασσίτερος χρησιμοποιείται από το 3.500 π.Χ. και η κύρια χρήση του στην αρχαιότητα ήταν η κατασκευή του μπρούτζου, ενός κράματος του κασσίτερου με το χαλκό. Γενικότερα, αποτελεί το κύριο συστατικό πολλών κραμάτων, μεταξύ των οποίων το συγκολλητικό κράμα ή αλλιώς καλάι (κασσίτερος-μόλυβδος).